farb drukowych
Encyklopedia PWN
sitodruk, filmdruk, drukowanie sitowe, serigrafia,
jedna z metod drukowania, w której stosuje się formę drukową najczęściej w postaci prostokątnej ramy z napiętą na niej siatką z włókien naturalnych lub syntetycznych (poliamidowych lub poliestrowych) albo z metalu, z wytworzonymi w niej elementami drukującymi (nie zakryte oczka siatki przepuszczające farbę) i niedrukującymi (zakryte oczka siatki).
barwniki syntetyczne, których szkielet cząsteczki stanowią pochodne triarylometanu CH(Ar)3 (Ar — aryl), a związane z pierścieniem grupy aminowe i hydroksylowe znajdują się w położeniu para w stosunku do centralnego atomu węgla metanowego;
ftalocyjaniny, tetraazoporfiny,
grupa barwników syntetycznych, których cząsteczki mają budowę podobną do budowy porfiryny, występującej w chlorofilu i heminie (porfiryny);
substancje nierozpuszczalne w wodzie i w większości rozpuszczalników org., otrzymywane z rozpuszczalnych barwników w wyniku zlakowania (wytrącenia barwników z roztworów w postaci nierozpuszczalnych soli, najczęściej soli wapnia lub baru) lub trwałego osadzenia barwników na podłożu zw. substratem;
papier
materiał w postaci wstęgi lub arkuszy, wytwarzany z masy papierniczej, służący do druku, pisania, pakowania, celów przemysłowo-technicznych, higienicznych i in.;
[gr.],
rakiel
poligr. nóż zgarniający w postaci listwy stalowej lub z tworzywa sztucznego (o zaostrzonej krawędzi), wykorzystywany do zbierania nadmiaru farby z niedrukujących elementów formy drukowej;
[niem.],
